Abstrakt

Zaburzenia ze spektrum autyzmu (autism spectrum disorder, ASD) należą do grupy zaburzeń neurorozwojowych, które charakteryzują się znacznymi trudnościami w interakcjach społecznych i społecznej komunikacji, którym towarzyszą ograniczone, powtarzane i stereoty­powe wzorce zachowań, aktywności i zainteresowań. Są zwykle diagnozowane we wczesnym okresie życia, ale zdarza się coraz częściej, że są rozpoznawane po raz pierwszy u osób dorosłych, które nie zostały zdiagnozowane w dzieciństwie. Diagnozowanie dorosłych z ASD jest dużym wyzwaniem dla profesjonalistów, długotrwałym procesem oraz złożonym i trudnym zadaniem. Otrzymanie diagnozy ASD w dorosłości jest bardzo ważne dla tych osób oraz może ułatwić osobom z otoczenia lepsze zro­zumienie specyficznych zachowań osoby z ASD. Ważną potencjalną korzyścią z uzyskania diagnozy ASD jest również możliwość uzyskania niezbędnego, profesjonalnego wsparcia. U większości osób zaburzenia te trwają całe życie i w związku z tym istnieje bezwzględna potrzeba wsparcia osób z ASD poza okresem dzieciństwa i dorastania. Analiza sytuacji społecznej dorosłych osób z ASD w Polsce wskazuje, że nie wypracowano dotychczas systemowych rozwiązań w zakresie pomocy tym osobom w ciągu ich życia, szczególnie w okresach „przejściowych”, np. rozpoczęcia szkoły, kolejnego etapu kształcenia, przejścia w dorosłość. Należy jak najszybciej wypracować efektywne systemy wsparcia dla dorosłych osób z ASD i ich rodzin. Osoby z ASD mają różnorodne potrzeby, których zaspokojenie wymaga koordynacji działań w zakresie opieki zdrowotnej, edukacji, finansów i spraw społecznych w ciągu ich życia oraz aktywnych działań na rzecz integracji i uczestnictwa osób z ASD i ich rodzin w życiu społecznym.