Abstrakt

W obliczu tragedii pełnoskalowej wojny na Ukrainie polski system oświaty stanął przed nowym wyzwaniem - edukacją uczniów uchodźczych licznie przyjeżdżających do polskich szkół. Zostali oni zaliczeni do uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych a całość edukacji na poziomie wczesnoszkolnym przypadła w udziale głównie nauczycielom-wychowawcom. Ich doświadczenia stały się przedmiotem badań prezentowanych w artykule. Przedstawione zagadnienia są częścią projektu badawczego realizowanego w ramach seminarium dyplomowego. Poszukiwano odpowiedzi na pytanie: Jak z wyzwaniami związanymi z wojenną migracją uczniów z Ukrainy radzili sobie nauczyciele edukacji wczesnoszkolnej w polskiej szkole? Celem artykułu jest ukazanie specyfiki doświadczeń nauczycielek edukacji wczesnoszkolnej zgromadzonych podczas pracy z uczniami ukraińskimi, którzy w wyniku migracji wojennej znaleźli się w polskim systemie oświaty. Omówione zostały obszary gromadzenia doświadczeń i ich znaczenie dla rozumienia pełnionej roli nauczyciela-wychowawcy w klasach I-III, do których uczęszczali polscy i ukraińscy uczniowie. Za najbardziej znaczące uznano zagadnienia dotyczące motywacji do podejmowania działań; problemy związane z otrzymywanym/nieotrzymywanym wsparciem w realizacji zadań oraz kwestie współpracy i współdziałania. Badania pokazały, iż nauczyciele edukacji wczesnoszkolnej potrafią być bardzo rezylientni, a więc odporni, elastyczni i z odwagą stają wobec nawet najbardziej wymagających wyzwań, co świadczy o posiadaniu i umiejętności korzystania z własnego potencjału rozwojowego, ale w sytuacjach kryzysowych konieczne jest wsparcie instytucjonalne.