Abstrakt

W artykule omówiono wyniki analizy teoretycznej prac naukowych, skupiających się na przeciwdziałaniu wypaleniu zawodowemu wśród kadry oświatowej w czasie wojny. Wykazano, że na wypalenie zawodowe kadry edukacyjnej wpływają czynniki indywidualne oraz warunki zewnętrzne i wewnętrzne. Do osobistych determinantów wypalenia zawodowego kadry edukacyjnej należą niezdolność do przezwyciężania trudności, niski status społeczno-ekonomiczny, zaburzenia psychiczne, niski poziom dobrostanu psychicznego i jakości życia, konflikty z innymi, brak wystarczającej ilości wolnego czasu i brak pozytywnych zajęć rekreacyjnych. Zauważono, że wypalenie zawodowe kadry edukacyjnej jest niebezpieczne ze względu na jego związek z szeroką gamą objawów zaburzeń nerwicowych i psychosomatycznych. Aby rozwiązać ten problem, sugeruje się wprowadzenie specjalnych szkoleń i kursów w zakresie zapobiegania i radzenia sobie z wypaleniem zawodowym. Autorka rekomenduje stosowanie skutecznych technik samopomocy w celu utrzymania równowagi fizycznej oraz wykorzystanie nowoczesnych narzędzi wsparcia psychologicznego i samopomocy w celu rozwoju odporności na stres i odporności. Przytoczone zostały metodologiczne przykłady wdrażania wsparcia psychologicznego w celu przezwyciężenia stresu zawodowego. Na koniec w artykule podkreślono wagę badania charakterystyki najbardziej narażonych grup kadry pedagogicznej oraz przeprowadzenia specjalistycznych szkoleń mających na celu zapobieganie wypaleniu zawodowemu w przyszłości.