Abstrakt

Wychowanie to proces świadomego i celowego oddziaływania na ucznia, mający na celu kształtowanie jego osobowości, postaw, wartości i zachowań zgodnych z normami społecznymi oraz moralnymi. Istotny w wychowaniu jest aspekt personalistyczny, podkreślający, że każdy człowiek, jest niepowtarzalną osobą, mającą godność i zdolność do samorealizacji. W wychowaniu ważną rolę odgrywa relacja wychowanek–wychowawca, w  której kluczowy jest autorytet wychowawcy. Wychowanie to sztuka życia, będąca równowagą pomiędzy wskazywaniem drogi, a dawaniem przestrzeni do samodzielnego odkrywania życia. Coaching jest również procesem wspierania jednostki lub grupy w osiąganiu określonych celów poprzez rozwój umiejętności, świadomości i potencjału. Podstawową zasadą coachingu jest wspierania klienta, które nie polega na dostarczaniu gotowych rozwiązań, ale pomocy w samodzielnym ich odkrywaniu. W coachingu relacja pomiędzy coachem a  klientem ma charakter partnerski. Coach nie jest mentorem czy doradcą, ale towarzyszem w  procesie rozwoju. Poza podobieństwami pomiędzy wychowaniem a coachingiem, występuje również wiele różnic. Dotyczą one zarówno celu, metod jak i zakresu oddziaływania. Podstawowa różnica polega na tym, że wychowanie jest sztuką życia, odnoszącą się do całościowej wizji człowieka i skupia się na kształtowaniu wartości, postaw, norm, odpowiedzialności i  umiejętności społecznych. Z kolei coaching koncentruje się głównie na rozwoju osobistym, odkrywaniu własnego potencjału, efektywności i rozwoju kariery. Warto postawić tezę, że współczesnej szkole/uczniowi – szczególnie o profilu zawodowym – bardziej potrzebne jest wychowanie, w którym należałoby wykorzystywać skuteczne techniki coachingu.